บทที่ 72

หยดน้ำไหลตามแนวสันกรามคมคายของจูเลียน ค้างอยู่ตรงรอยบุ๋มของกระดูกไหปลาร้าชั่วครู่ ก่อนจะหายลับไปใต้ปกเสื้อคลุมของเขา

สาบเสื้อชุดนอนของเขาเผยให้เห็นแผงอกกำยำเป็นครั้งคราวในทุกย่างก้าว บนนั้นยังมีหยดน้ำเกาะพราวซึ่งเมื่อต้องแสงแดดก็ส่องประกายระยิบระยับดุจเศษเสี้ยวของเพชรที่โปรยปรายอยู่บนผิวขาวของเขา

...